De transmitter
Een thermal mass flow meter. Hier zitten 2 PT100 sensors in. De ene wordt verwarmd de andere krijgt een extra weerstandje zodat de meter denkt dat die warmer is. Zo ontstaat een verschil tussen beide. De gewone wordt nu zover verwarmd tot beide de zelfde waarde hebben. De extra stroom die daar voor nodig is wordt gemeten en is proportioneel tot de flow. Bij geen flow is dat verschil nul graden.
Door nu een gas of vloeistof door de buis te laten lopen wordt de verwarmde sensor afgekoeld. De andere neemt de temperatuur van het gas aan. Er ontstaat zo een verschil wat de meter oplost door de stroom te verhogen. En dat is dan weer proportioneel voor de flow.
Een van de 6 PCB’s
Er zit best veel electronica in zo’n ding. Waarschijnlijk om het modulair te houden.
Ter verhoging van de feestvreugde zijn een aantal PCB’s met conformal coating behandeld. Wel vreemd dat dit niet echt uniform is gedaan. Er zitten bv twee boards naast elkaar in de behuizing hieronder waarvan er 1 wel en 1 niet is gecoat.
De transmitter en display
Een van de problemen
Dit is dus zo’n gecoat PCB. Nu is het de bedoeling dat je het hele board coat en dat doet bij een schoon board. Dat is hier een beetje fout gedaan. Naast een paar haren, de nodige bolletjes tin (waarvan er 1 bijna kortsluiting veroorzaakte) zat er hier ook nog iets wat op zand lijkt onder ???
De onbeschermde delen hadden zwaar aangetaste solderingen. Er waren er ook een paar solderingen rondom een component pin losgebroken/gescheurd. Dat geleidt nog wel min of meer maar veroorzaakt onvoorspelbaar gedrag. Dat zie je zo niet maar ik gebruik een microscoop voor inspectie van solderingen. Bij electronica in een industriële omgeving geen overbodige taak. Ik verwijder de oude soldeer, soldeer het opnieuw en daarna voorzie ik het weer van een geschikte coating.
Daarnaast was de “powerbrick” niet goed meer. Hij gaf wel de juiste spanningen maar zakte te veel in bij belasting. Al deze op zichzelf kleine foutjes veroorzaakte samen een apparaat fors ging afwijken. Dit kwam bij calibratie aan het licht en het werd richting fabrikant gestuurd. Omdat het daarna als “niet repareerbaar” werd bestempeld kwam het hier terecht.
Links de PT100 simulator
Er zat ook een flinke pijp bij met de sensor electronica. Testen van een thermal flowsensor is makkelijker dan van een Coriolis model. Gewoon een computerfan in de buis zetten met een min of meer bekende flow. Dat is natuurlijk alles behalve precies maar laat samen met andere metingen prima zien of het systeem werkt naar behoren.
Ik gebruik bij de reparatie een zelfgemaakte PT100 “simulator”. Een kastje met traploos verstelbare weerstand. Decade boxen hebben hiervoor te weinig resolutie. Die simulator kan ik met 1 mOhm resolutie instellen. Hij kan trouwens ook de andere kant op werken en heel precies 0-25 mA sourcen. Handig bij reparatie. Ik heb ook een paar echte calibrators (met 1 uA resolutie) maar dat is zware overkill en nogal omslachtig bij fout zoeken. Ik calibreer dan wel niet maar het is toch wel handig als het apparaat na een reparatie eerst afgeregeld moet worden om daarna weer door een officiële calibratie te komen.
De regelbare ventilator
De buis met sensorbehuizing
Het aluminium aan weerskanten is een fixture die ik gebouwd heb om bv dit soort dingen veilig recht op te houden.