Zomaar wat dingen die ik bij reparaties tegen kom.

Hierboven twee BUV48A transistors. Links een >20 jaar oude Motorola en rechts een nieuwe vervanger van ST. Deze sneuvelde gelijk. De oorzaak bleek achteraf eerder een kwestie van een beroerd ontwerp waar de tor inzat dan van een foute tor. De oude heeft wel een flink grotere die. De nieuwe is geen ebay special maar komt gewoon bij Farnell vandaan. 

 

Dit zat in een Philips PM2812 voeding. De foto is gemaakt met een lamp achter het PCB. Geen idee wat hier de bedoeling van was. De weerstand zit nergens op aangesloten…

In dezelfde voeding, het resultaat van drie dikke fans die ongefilterd over de pcb’s blazen.

Hoe dwing je klanten iets nieuws te kopen, simpel, gewoon van alle ic’s van de opdruk verwijderen. Zelfs met een werkende ernaast kan ik hier niets mee want al weet je welk onderdeel kapot is, je weet niet wat het is. 

Deze voeding is blijkbaar gestuiterd. Krom pootje, kromme kast en vervormde connector. Is allemaal weer goed gekomen maar het is natuurlijk zonde van de tijd.

 

roest-kever, deze tor was niet kapot maar echt lekker werken deed hij niet meer, Dit zat in een mooi schoon calibratie instrument.  De torren zaten op een alu koelblok. Er waren beschermkapjes overheen gelijmd. Een of andere chemische reactie ? Alle 4 zagen ze er zo uit.

Dit spoortje zat onder een component wat iemand zo te zien met een schroevendraaier als wrik-ijzer had verwijderd omdat de bout het niet trok.

Dit is het resultaat van desolderen zonder geschikt gereedschap. De lichte plekken rondom de vias zijn het resultaat van te hard drukken in de hoop dat het lukt. Het is soms erger dan het lijkt. Hier bleek een via binnen in het board beschadigd te zijn (waarschijnlijk dankzij een wrik actie als hierboven) . Daardoor maakte de trace boven op het PCB geen verbinding meer met de onderkant. Het heeft me heel veel tijd gekost dat te vinden. De mislukte DIY poging met ongeschikt gereedschap van de eigenaar maakt een reparatie onnodig duurder. Ter verhoging van de feestvreugde was het daarbij geplaatste onderdeel ook nog een verkeerd type.

Hieronder zie je het resultaat van desolderen met goed gereedschap. (de pads lijken bij beide foto’s soldeervrij blank koper maar dat is gezichtsbedrog door de verlichting)

 

Een PCB van een nicad lader anex voeding adapter behorend bij een Druck calibrator. Deze worden niet meer geleverd en sneuvelen vaak. Qua waarde eigenlijk de moeite niet waard maar niet vervangbaar door iets universeels en zonder is de calibrator onbruikbaar. Deze en zijn broertje heb ik nog kunnen repareren en wat verbeterd mbt de koeling. Verder ook de traces die loskwamen door de hitte verstevigd met draadjes en soldeer.

Ik heb ze maar gelijk reverse engineered en een PCB getekend. Mocht het niet meer te repareren zijn kan ik de trafo hergebruiken en een nieuw PCB maken. De rest van de onderdelen in het ding zijn gewoon standaard en goed verkrijgbaar.

Dit was ooit een mosfetje en 0,1 ohm shunt in de voeding van een scoop. Maar hier is meer aan de hand. Je denkt bij zoiets meestal aan een fet die overbelast is geweest. Maar bij reinigen blijkt het anders dan het lijkt.

De verkoling ging heel diep het board in. Je ziet op de bodem een restant van een via. Deze ging naar een pad wat hier ontbreekt. Je ziet ook nog een spoor van een binnen layer. Ik heb onder de microscoop met een naald waarvan ik de punt mbv een wetsteen heb geslepen tot een soort mini schrapertje, de verkoolde resten verwijdert.

Dit is een ingang verzwakker hybride van een Tek 2245A. Dat is een ceramisch plaatje met opgedampte weerstand. Deze worden daarna laser getrimd en afgedekt met blauwe lak tegen oxidatie. De onderdelen zijn er op gesoldeerd. Hier was een condensator short. Alleen zat dat parallel aan een 100 ohm weerstand en vindt Tek deze dingen niet te repareren dus dat was lastig. Gelukkig was het andere kanaal nog heel. Na de defecte op deze te hebben verwijdert wist ik de weerstand. Met een vna en lcr meter heb ik toen de goede parallel combinatie doorgemeten en mbv die data de waarde van de condensator terug berekent. Door twee 0804 Ctjes op elkaar te solderen kreeg ik precies de juiste waarde en na afregelen waren beide kanalen over de hele bandbreedte weer gelijk.

Een PCB uit de transmitter van een flowmeter.

Voor wie zegt dat keramische condensators nooit kapot gaan, hier zie je er een van de 3 uit een HP VNA. OK, er zijn verzachtende omstandigheden, het ding is uit 1968.

Ik repareer in principe alleen meet- en calibratie apparatuur maar soms slipt er wat tussen door. En dit hierboven is de reden dat ik van consumenten electronica wegblijf. Dit was een snijplotter  waar men stikkers ofzo mee maakt. Hij deed niets meer. Er was al in gespit dus die schade moest ik ook oplossen maar het meeste werk zat in het vervangen van het ongelofelijk slechte soldeerwerk. Een goede soldeerverbinding heeft een mooie glad en concaaf (hol) oppervlak. Koude verbindingen zijn convex (bol) en slecht gestolde, te koude verbindingen zijn mat uit geslagen. Bij oude apparatuur heb ik dit soort verbindingen gevonden die zo uit elkaar vielen als je er een probe in prikte. De allerslechtste verbinding is niet alleen convex boven op maar ziet er van opzij een beetje uit als een “peer”.  Denk ook aan een waterdruppel die op een vet oppervlak ligt als een soort knikker. .

Dit krijg je door solderen met een bout die het niet trekt. En als je het wel aan het vloeien krijgt wordt de boel zo heet dat de pads en traces loslaten. Er was hier een pad afgetrokken. Dat hadden ze tevergeefs met een draadje opgelost. Het was multilayer en de doorgetrokken via maakte geen contact meer waardoor er een voedingrail afwezig was. Normaal gesproken vervang ik dan de via en herstel de verbinding intern maar dat is veel werk voor dit ding. Hier dus maar een tweede draadje gelegd.

Misverstandje:

Ik repareer af en toe netwerk analysers, dat zijn dan Vector Network Analysers, Scalar NA’s of bv een Spectrum Analyser met tracking generator. RF apparatuur. Toen iemand vroeg of ik een Fluke netwerk analyser wilde maken had ik al zoiets van, “maakt Fluke dan Network Analysers ?”  Toen het apparaat arriveerde  werd het al snel duidelijk dat hier een heel ander soort netwerk werd bedoeld 😉 Geen idee hoe zo’n ding werkt maar hij wilde niet meer laden en ik had het idee dat de rechter unit niet werkte maar zonder de kabel adapters en een test kabel bleef dat een gok. De eigenaar dacht dat die unit gewoon nog werkte. Maar dat bleek dus achteraf niet het geval. Dus apparaat weer hier en nu wel met de hulpstukken. Geen schema’s te vinden dus tijd voor het betere puzzle werk. Een ramp om in te meten, 3 nokvolle dubbelzijdige PCB boven op elkaar die je los niet kan opstarten. Na wat creatief gebruik van wat labvoedingen en wat verloopjes viel het gelukkig mee. Zoals je op de foto ziet doet hij het weer. Wel een heel bizar grapje mbt het laden van die unit. De laad electronica heeft een aantal modes waarvan er eentje ontladen is. Dat wordt gedaan door een combinatie van een paar pinnen laag of hoog te maken en in dit apparaat niet in gebruik. Ik had er de vorige keer als test een accu mee geladen en bij gebrek aan de adapters het apparaat verder niet aan gehad. Maar hier gebeurde wat anders, hij begon hij te laden maar door een kapot IC kreeg je een andere “code” waardoor hij, als hij klaar was met laden en hij over moest gaan op druppelen, en je het apparaat uitzette hij overging op ontladen. Dus daardoor leek het alsof hij niet wilde opladen.

Meetapparatuur hoort gewoon schoon te zijn. Zeker een netwerk analyser, dus niet zoals het stofnest hieronder:

De foto hieronder is van het apparaat dat 22 jaar oud is en al die tijd goed heeft gewerkt.

Aan de tin is te zien dat het altijd zo heeft gezeten.  De vraag is nu of dat ding daar hoort,.2 weerstanden parallel zou kunnen om een niet standaard waarde te krijgen. Het zou ook kunnen dat het bij het solderen stiekem is verhuisd en nu op een andere locatie mist. En de laatste optie is dat het nergens hoort. Zonder schema’s of een tweede instrument blijft het een raadsel.